Bodhgaya

Ik val geloof ik in herhaling, opnieuw had mijn trein zoveel vertraging opgelopen tijdens het hele trajaect van Varanassi naar Gaya, dat ik in pikkedonker om 23:30 uur aankwam op het bijna lege station van Gaya. Geplande aankomsttijd zou moeten zijn om 19:00 uur.

Gelukkig had ik een andere buitenlander gezien tijdens de vele stops op een tussenliggend station, en ik heb even op deze man gewacht bij de uitgang om eventueel samen een taxi te kunnen delen richting Bodhgaya (18 km verderop).
Klaus uit Duitsland, gaat toevallig ook naar de meditatiecursus en wil maar al te graag samen een vervoersmiddel delen naar onze eindbestemming voor deze dag of zeg maar nacht intussen. In een kleine auto-riksja rijden we in een halfuur naar een verlaten Bodhgaya rond middernacht. Het is koud en we vinden gelukkig beiden nog een slaapplaats voor de nacht. Even vergeten dat er meer yogi zijn en in de weinige hotels verblijven voor de cursus aanvangt. Na een hete douche om de ergste kou uit het lichaam te verwijderen en wat droge biscuitjes, meteen onder de kriebelende wollen dekens met een warme kruik. Wat ben ik blij dat ik deze heb aangeschaft in Mcleodganj. Die 3 euro is me intussen behoorlijk waard geworden. Iedere avond zorgt het voor wat warmte.

Ik trek er graag op uit, doe graag dingen die anderen zouden willen doen, niet kunnen willen doen, durven doen of vreemd vinden. Ik vind het altijd fijn om de ‘ wereld’ te ontdekken op mijn manier. Nu ga ik de innerlijk wereld aftasten in een klooster om in 10 dagen stilte op zoek te gaan naar de waar Petra Hoeve. Wat ik daarna ga doen, dat weet ik nu nog niet. Mijn reis loopt zoals het zich voordoet.
In Bodhgaya staat de heilige Mahabodhi boom, waaronder Boeddha de verlichting bereikte lang lang geleden. De heilige plek straalt tot op heden zoveel spiritualiteit uit, dat er vele klooster zijn gebouwd door afgevaardigden uit de diverse Boeddhistische landen, waar nu vele monniken lessen volgen en afstuderen. Het is een waar Boeddhistisch paradijs.

Zo ... tien dagen mediteren voorbij.
De meditatiecursus was een mooie ervaring met heldere inzichten met betrekking tot mijn verleden als mijn toekomst. De prachtige rustige plek rondom het klooster met haar mooie onderhouden tuin vol bloemen, gaf een natuurlijke stimulans tijdens de stilte periode die niet altijd even gemakkelijk was. Ruim 8 uur mediteren inclusief instructie momenten en introducties betreffende de Dharma leer door een echte Dharma teacher. In de ochtend werd er gestart met een yoga-uur om het lichaam wakker te maken voor een lange dag voor intense momenten. Maar niet praten, geen contact op welke manier dan ook. Behalve tijdens de de individuele momenten met een leraar eens per 3 dagen om het proces te bewaken. De dagen waren lang, van 5:30 uur tot 22:00 uur. Zo viel je van vermoeidheid ook onmiddelijk in slaap tussen je overige kamergenoten, die soms snurken of praten in hun slaap. Het was een zeer goede periode voor mij persoonlijk; I’m happy!

Het is dan ook behoorlijk wennen als je daarna weer volop moet deelnemen aan het indiase leven. Ik zou nog wel langer in stilte willen blijven en niet worden gestoord door wie dan ook. Ik bezoek dan ook vele uren de tempel en de mahabodhi tree om in alle rust te mediteren en monniken of overige pelgrims te observeren rondom deze spirituele plek. Het ongelooflijk intens wat er gebeurd als je daar zit en luisterd naar je innerlijke ik, de fluitende vogels in de heilige boom en zachtjes voortbewegende monniken en pelgrims. Echt kippenvel en soms schieten tranen spontaan omhoog als een monnik je een roze lotusbloem in de handen drukt of een blaadje van de mahabodhi boom. In de tempel zelf is het een waar heilig gebeuren. Het gevoel wat dan ontstaan en in je onbewuste naar boven komt, is heel heel bijzonder en zeker niet onder woorden te brengen. Zo puur, zo echt, zo mooi, heel heel intens, maar ook genieten.

Tussendoor zoek ik een rustig restaurantje op wat te eten of drinken en maak een korte wandeling in de omgeving. Bodhgaya is armoedig, veel kastenlozen wonen in de omgeving in zeer armoedige omstandigheden. Ik ontmoet een geweldige vrouw. Sister Mary, een katholieke non, die op eigen houtje een organisatie is gestart voor kansarme vrouwen door het verstrekken van micro-kredieten. Nu kunnen vrouwen zelfstandig voor inkomen zorgen en hun gezin onderhouden. Samen met sister Mary heb ik diverse dorpen bezocht en diverse vrouwen ontmoet. Geweldig om te zien hoe deze zelfstandigheid leidt tot ‘ Girlpower’ en betere levensomstandigheden. Sister Mary heeft intussen 5 vrouwen voor haar werken, die diverse projecten in de dorpen leiden. Goed om te zien dat het nu wordt gedragen door de bevolking zelf. Niet sister Mary is meer verantwoordelijk! De projecten zijn onder andere: micro krediet, onderwijs aan meisjes, gezondheidszorg, hygiene en geboortebeperking. Al deze facetten zorgen ervoor dat iedereen gezonder leeft, minder kinderen hoeven te worden verzorgd, kinderen kans op onderwijs en werk krijgen, etc. Ik zou zeggen, wie nog graag een organisatie wil steunen voor maar weinig euro’s, ik zou het onmiddelijk storten op de rekening van sister Mary oftewel Women Vision in Bodhgaya. (www.womenvision.com)
Daarnaast heb ik als leerkracht nog diverse scholen bezocht. Het is echt armoe troef hier. Het gebouw is veelal leeg, een aantal banken en een schoolbord. De kinderen moeten zelf zorgen voor boeken, schriften en schrijfmateriaal. Maar dit is eigenlijk te kostbaar voor vele gezinnen, dus heel veel kinderen gaan niet naar school. Vooral meisjes gaan niet, die moeten meehelpen in het gezin. Jongens hebben en krijgen meer kansen op een betere toekomst in India. Zeer ongelijk! Daarom is de insteek van sister Mary zo geweldig.

Vol nieuwe ervaringen en geweldige indrukken, heb ik geen behoefte meer aan een druk reisprogramma. Ik besluit dan ook na Bodhgaya richting de bergen van de Himalaya te gaan om te genieten in stilte van de natuur en mijn reisweken hier in India. Intussen heb ik contact gehad met een reisagentschap voor een advies in de omgeving van Darjeeling (jaja de beroemde theeplantages) en in Sikkim. Er bestaat een mogelijkheid om in 15 dagen zelfstandig rond te lopen in de uitloper van de hoogste bergen van de wereld; mt Everest (8848m) en mt Kanchendzonga (8585m). Wat een vooruitzicht, wandelen met uitzicht op deze natuurgiganten, en iedere avond slapen in een van de vele oude Boeddhistische klooster. Dat is pas mediteren!

Ik houd jullie op de hoogte van mijn laatste reisdagen in India!
Namaste.

Sorry geen foto's bij de laatste berichten. Te weinig bereik en slechte elektriciteit. Ik ben al blij dat ik eindelijk al mijn teksten op deze site heb kunnen zetten. Daarom ook geen beantwoording op persoonlijke email via hotmail of yahoo.