Pushkar

Gelukkig had ik een vroege bus naar Ranakpur genomen, zodat de mogelijkheid om meteen door te reizen naar het kleine rustige stadje Pushkar open bleef. Dus na uren ronddolen door het gigantische bouwkunstwerk, ging ik op zoek naar een bus richting Ashmer. Maar dat klinkt gemakkelijker dan het is in een afgelegen plattelandsgebied.

Op het moment dat ik overweeg om naast de pelgrims in het tempelcomplex op de grond te gaan slapen, stopt er een riksja met drie mannen. Ze bieden een lift aan naar het volgende dorp, waar meerdere bussen stoppen. Ik prop mezelf en mijn rugzak tussen de drie zwaarlijvige mannen in de te kleine riksja. Ik rol er vanzelf uit bij de bushalte van het minibusstation van Sagria. Ik heb echt geluk, want over een half uur vertrekt er een lokale bus naar Pali, waar ik zeker een goede verbinding naar Asjmer kan vinden.

Tijd is een bijzonder begrip, een half uur is niet altijd 30 minuten in India. Soms minder, maar vaker veel meer. De busritten idem dito. Het aantal kilometers zegt niets. Naar Asjmer is het minder dan 250 km, maar de rit duurt meer dan 7 uur.

In het donker neem ik toch het risico om de korte rit naar Pushkar te nemen. Liever een lange reisdag dan twee opgebroken dagen door busritten. De laatste rit brengt mij in een halfuur over de bergen naar het meer van Pushkar. Een rustige plek waar ik me in de late avond om 22:30 uur nog veilig voel. Zonder de opdringerige hotelmedewerkers, die je anders altijd opwachten als de bus stopt, loop ik door de smalle straatjes en steegjes naar een hotelletje dat wordt aangeprezen in mijn Trotter-reisgids.

Ondanks dat het donker is, kan ik zien dat het een prachtplek is; schone blauwgeverfde buitenmuur en kleine kamers rondom een binnentuin met bloemen met heerlijke rieten stoelen. De kamers zijn van binnen lichtblauw met een eigen douche en toilet.voor maar 150 rupies! Dit is omdat ik alleen ben. Deze heb ik nog niet eerder gehoord. Wel eerlijk, ik betaal altijd de volle prijs voor een tweepersoonskamer. De eigenaar begroet me vriendelijk, laat me neerploffen op een van de rieten stoelen, haalt thee (eventueel eten na een lange reisdag vol indrukken van de Jainistische tempel) en laat daarna zijn prachtige dakterras zien met uitzicht over de stad en het meer. Onder een heldere sterrenhemel voel ik me meteen thuis in Rajguru Hotel in Pushkar.

De volgende dagen verlopen heel ontspannen, er is ook niet zoveel te doen in Pushkar. Ik voel ook helemaal niet de behoefte om veel te zien na alle indrukwekkende plaatsen van de afgelopen weken. Nu mijn verkoudheid over is (wondermiddel uit Udaipur) kan ik iedere ochtend heerlijk genieten van een rustig ontbijt met uitzicht over de Ghats, de openbare wasplaats van Indiers aan het meer. Na een kleine wandeling strijk ik neer op het dakterras voor een siesta. Een middagdutje in de warme middagzon doet me goed en ik kan zelfs mijn mouwen en broekspijpen opstropen voor de eerste zonnestralen in India. Enkele dagen kan ik zelfs een rok en een T-shirt aan voor een paar uur. Het koelt hier in de bergen snel af, dus om een nieuwe verkoudheid te voorkomen is het belangrijk om rond 4 uur weer vele lagen aan te doen om warm te blijven tot en met het diner. Nergens is hier verwarming, dus je moet jezelf proberen warm te houden. Dat is niet altijd even gemakkelijk als je stil zit te wachten op je avondeten. Gelukkig heb ik een warmwaterkruik, die ik snel vul met heet water en daarna vroeg het bed in iedere dag. Ik slaap hier vele uren tov thuis in Nederland. Soms meer dan 9 uur!

Na Pushkar is mijn reis nog onduidelijk. Ik wil heel graag deelnemen aan de 10 daagse meditatiecursus in Bodhgaya in Bihar naar aanleiding van informatie hierover. Ik zal wat moeten verschuiven in mijn geplande programma, maar dat lezen jullie vanzelf.

Zonnegroeten uit Rajasthan!
Petra