Darjeeling & Sikkim

India blijft verrassen en alles loopt anders dan gepland. Dit keer eens in mijn voordeel. Vanuit Bodhgaya bleek er een dagelijkse busverbinding te zin naar Siliguri met een aansluiting op de Toytrain richting Darjeeling, die maar eens per dag vertrekt. Een stoomlocomotief die een aantal wagons kriskras door de heuvels en bergen trekt via een haarspeldspoorlijn. De rit van 900 km zou met de trein minimaal 3 dagen duren en in deze combinatie maar anderhalve dag! Maar zoals ik in het begin al aangaf, er is altijd wel iets. Op ongeveer 15 kilometer van het treinstation kwam de bus zonder brandstof stil te staan. Tijdens de langdurige rit hadden we ook wel wat vertraging opgelopen en zou mijn trein over een halfuurtje vertrekken. Ondanks de stress heb ik als een idioot mijn rugzak van het dak laten halen, mijn overige spullen onder de arm genomen en een autoriksja aangehouden om mij zo spoedig mogelijk naar het treinstation te brengen. Het mocht niet baten dat ik regelmatig riep: Hurry up, don’t stop for more passengers, I will pay you more! Hij bleef voor anderen stoppen om in te stappen en uit te stappen. Het station leek wel niet dichterbij te komen. Met mijn hart in mijn keel, stapte ik precies op de vertrektijd van de Toytrain uit de taxi. In hoeverre het mogelijk was een sprintje met alle bagage naar het verkooploket, blijkt de trein een uur vertraging te hebben …. Ja, dat is India!

De trein, een soort metro getrokken door een oude diesellocomotief, legt de 90 kilometer heel langzaam af. In 9 uur brengt de trein je naar Darjeeling, een stadje gelegen op 2000 meter hoogte, dichtbij de grens tussen Nepal en India, in de foothills van de Himalaya. De weg en de spoorbaan van Siliguri naar Darjeeling is een ramp en leidt langs diverse afgronden. Het is al donker als ik rond zes uur 's avonds in Darjeeling aankom. Ik loop door Nehru road, de hoofdstraat van Darjeeling, die er sprookjesachtig uit ziet door de talloze marktkraampjes waar kooplieden van Tibetaanse afkomst hun artikelen aan de man brengen. Darjeeling ligt aan een van oudsher belangrijke handelsroute die van Calcutta naar Lhasa in Tibet voert. Na de annexatie van Tibet door China in 1959 is een grote groep Tibetaanse vluchtelingen neergestreken in Darjeeling. De Tibetanen hebben er ondermeer een centrum gesticht waar ze hun originele handwerkartikelen produceren. Ook liggen er in en rond Darjeeling enkele Tibetaans boedhistische kloosters. Na enig zoeken vind ik het hotel, die ik uit mijn Trottergids heb aangemerkt voor de aankomende dagen. Na mijn tas in mijn kamer te hebben gebracht, op weg naar een Tibetaans restaurant, waar ik vier dat het me eindelijk gelukt is om in de Himalaya terecht te komen waar ik al die maanden naar op zoek ben geweest.
De volgende dag word ik al vroeg wakker. Je ligt hier ook rond 8 á 9 uur in je bed ivm de kou en de restaurants die heel vroeg sluiten. Ik kleed mij aan (ja ja het thermosondergoed komt weer goed van pas), verlaat het hotel, en loop via Chowrasta, het belangrijkste plein in Darjeeling naar een uitzichtspunt even buiten de stad. Het is net licht als ik daar aankom. In de verte doemen de met sneeuw bedekte toppen van de Himalaya op. Jannu, Pandim, Siniolchu. In de hoogste top herken ik Kangchenjunga, met zijn 8598 meter de op twee na hoogste berg op aarde. Gedurende enkele uren geniet ik van het spectaculaire uitzicht, en bestudeer met mijn verrekijkertje de toppen in de verte. Daarna loop ik terug naar Nehru road en neem een ontbijt in café Glenary's. Vervolgens loop ik naar het Himalayan Mountainering Institute, waar een tentoonstelling een overzicht geeft van de heldendaden van, vooral Indiase, bergbeklimmers op de toppen van de veertien achtduizenders in de Himalaya. Op een heuveltop even buiten het museum staat een meer dan levensgroot bronzen standbeeld van Tenzing Norgay, de Sherpa die samen met de Nieuw-Zeelander Edmund Hillary in 1953 voor het eerst de Mount Everest beklom. Tenzing Norgay is tot aan zijn dood, in 1986, directeur geweest van het Himalayan Mountaineering Institute. De rest van de zondag wandel ik rond in Darjeeling, waar het nu heel rustig is, maar straks als het theeplukseizoen volle gang is, is het een drukke toeristische stad.
Voordat ik terug naar mijn hotelkamer ga, bespreek met een reisagentschap de mogelijkheden voor een solo-trektocht in de omgeving van Darjeeling of Sikkim. In principe is beide mogelijk, maar de vriendelijke meneer Gurung van Himalayan Travels stelt voor om de resterende tijd van mijn reis in Sikkim door te brengen ivm mijn interesse voor Tibetaanse kloosters, meditaties en uitzicht op de bergketen vol giganten. Als goede vrienden onder elkaar, wordt er een kaartje getekend met een trektocht van ongeveer 10 dagen van klooster naar klooster met daarbij vele tips en informatie over het gebied. Het klinkt helemaal zoal ik het graag zou willen en ik besluit dan ook om de volgende morgen na het bezoek aan Tigerhill te vertrekken naar de onafhankelijke staat Sikkim.
De volgende nacht sta ik om drie uur op, kleed me aan, en verlaat het hotel om samen met andere toeristen een taxi te delen die ons naar Tiger Hill zal brengen. Tiger Hill is een heuvel van 2590 meter, gelegen op een uur rijden per taxi van Darjeeling. Reeds in de Britse koloniale tijd stond het bekend als het uitzichtpunt van waaruit men bij heldere weersomstandigheden, een groot deel van de Himalaya kan zien. De reisgidsen raadden mij in het bijzonder aan al 's-nachts naar de top van Tiger Hill te gaan, om op tijd te zijn om van daaruit de zonsopgang boven de Himalaya te zien. De zon komt op. Het is inderdaad prachtig om te zien hoe de eerste zonnestralen alleen de toppen van de hoogste achtduizenders raken. De toppen van de Kangchenjunga kaatsen een oranje gloed terug, en op veel grotere afstand van ons steken de toppen van Mount Everest, Lhotse en Makalu net boven de horizon uit. Tegen een uur of zeven brengt de taxi me terug naar Darjeeling.
Daar haal ik mijn rugzak met benodigdheden voor 10 dagen wandelen uit het hotel en laat een groot deel in een andere tas achter in het depot. Rond half negen vertrek ik per jeep naar Pelling, waar het oudste klooster van Sikkim staat. De rit voert aanvankelijk langs glooiende heuvels gevuld met theeplantages. Later wordt het landschap ruiger, en rijden we langs de diepe kloof van de rivier de Tista. Op vele plaatsen langs de weg zitten apen die de jeep nieuwsgierig nakijken. Na een rit van tweeënhalf uur kom ik aan bij de poort van het Pemayangtse klooster. Een steile weg leidt mij naar een typisch Tibetaans klooster op de top van een heuvel/berg omgeven door de gekleurde in de wind wapperende gebedsvlaggen. Vanuit mijn slaapkamer in het klooster heb ik uitzicht op dezelfde bergketen van deze ochtend, maar dan vanuit een ander gezichtspunt. Het is echt adembenemend mooi in combinatie met de Tibetaanse klooster cultuur! De felle kleuren waarmee de gebouwen zijn versierd in de typische Tibetaanse stijl, de rustige monniken met hun warme bordeauxrode doeken om hun schouders geslagen én het monotone geluid van de Tibetaanse muziekinstrumenten in de meditatiehal in samenhang met de luide preken/gezangen, maken mij intens gelukkig. Zo puur en vredig.
Ik zal jullie besparen om iedere dag te beschrijven. De volgende dagen heb ik een persoonlijke meditatiecursus samengesteld dat er ongeveer zo uitzag:
o 6:00 – 7:00 uur meditatie in de hal van het klooster waar ik verbleef
o 7:00 – 7:30 uur genieten en wandelen rondom het klooster, dat altijd op een heuveltop staat
o 7:30 – 8: 00 uur ontbijt verzorgt door de monniken
o 8:00 – 9:00 uur tas inpakken en op weg voor een stevige dagtocht naar volgende bestemming
o 9:00 – 14:00 uur up/down wandeling kriskris door de lage bergen met soms uitzicht op Kangchenjunga
o 14:00 – 18:00 uur klooster bezichtigen, slaapplaats regelen, mediteren en omgeving verkennen
o 18:00 – 20:00 uur avondmaal met monniken, rust, avondmeditatie, avondpreek en naar bed
Het verblijven in kloosters is gebruikelijk voor boeddhistische pelgrims, er wordt voor onderdak en eten gezorgd voor een onverslaanbare prijs. Daarnaast verwachten de monniken aan het eind van het verblijf een donatie voor het behoud van het klooster en haar toebehoren zoals het in stand houden van de cultuur. Hoewel je officieel niet geweigerd kan worden, moet je je verblijf bij de lama aankondigen. Die lama, de eindverantwoordelijke van het klooster (de baas zullen we maar zeggen of hoofdmonnik zouden kinderen zeggen) moet het verblijf goedkeuren. Maar in dit geval werd de stevige blonde Nederlandse met rugzak, die in haar eentje een boeddhistische Tibetaanse pelgrimstocht onderneemt, overal binnengelaten. Helaas spraken de monniken geen tot heel weinig Engels en werd het werkelijk een tweede “silence-retreat” voor mij. Zoals ik al aangaf waren de klooster veelal gebouwd op heuveltoppen en buiten het dorp. Zo waren natuur en religie met elkaar verbonden en gaf een voor mij geweldige atmosfeer om in te verblijven na de pittige wandeltochten overdag. De paden waren dikwijls steil omlaag en dan weer steil omhoog. Onderweg genoten als een bioloog van de planten, bomen en enkele bloemen, maar ook van de verscheidenheid aan vogels met zeer uiteenlopende kleuren. Met open mond heb ik soms minutenlang een piepkleine vogeltjes staan bestuderen met bijvoorbeeld knalrode veren op zijn vleugels met knalgele borstveren of gifgroene vogeltjes met een kobaltblauwe borst. Waanzinnige natuur! Zo was het dan ook heerlijk om in een rustige omgeving van een klooster te verblijven na deze wandeltochten.
Maar zo werd het werd het tijd om een start te maken om mijn reis af te ronden door naar Gangtok, de hoofdstad van Sikkim te gaan. Van daaruit zou ik eenvoudig een jeep naar Darjeeling terug kunnen nemen om mijn overige bagage op te halen uit mijn hotel om vervolgens mij naar het vliegveld van Badgogra te laten rijden. Ik had voor de aanvang van de trektocht mezelf lekker verwend door een binnenlandse vlucht te reserveren om een lange bus- of treinrit naar Delhi te besparen. Na het inchecken bij een hotel voor mijn laatste nacht in het noorden van India, vernam ik via de hoteleigenaar dat er ongeregeldheden waren in stad Darjeeling en het noordelijke deel van de provincie West-Bengalen waarin deze stad ligt. Een volledige staking in het gebied betekent geen vervoer, geen overnachtingplaatsen, geen winkel- of eetgelegenheid onder strenge bewaking van de CPI-aanhangers. Een politieke partij, die graag wil dat West-Bengalen een onafhankelijke staat wordt zoals Sikkim. De aanhangers schuwen geen geweld, en zullen het niet laten om mensen te straffen als zij zich niet aan de opgestelde regels betreffende de staking zullen houden. Onder andere menselijk geweld, vernielen van winkel- of hotelinventaris als je wel open bent én beschadigen van auto’s en bussen als je wel de weg op gaat. Zo zat ik gevangen in een onafhankelijke staat, want Sikkim grenst aan alle kanten aan West-Bengalen. Ik zou wel tot de provinciegrens kunnen reizen, maar ik zou niet naar mijn bagage in Darjeeling kunnen en ook niet naar de stad waar mijn vliegtuig zou vertrekken. Er werd mij op het politiebureau van Gangtok meegedeeld dat dergelijke stakingen veelvuldig in dat gebied voorkomen en dat er af en toe uitzonderingen zijn voor toeristen, die een ticket met vertrekdatum kunnen laten zien. Onder begeleiding van politie of het leger zouden jeepkonvooien door het gebied mogen reizen om toeristen naar het vliegveld of treinstation in Siliguri te brengen. Maar na drie dagen onrustig wachten op het politiebureau en vele telefoontjes met collega’s/vrienden/kennissen om mijn bagage in Darjeeling richting Gantok te halen, werd mijn hoop en die van de aardige politieagenten steeds minder. Uiteindelijk hebben we de druk om mijn bagage uit Darjeeling op halen laten varen en werd er gefocust op mijn vertrekdatum naar Nederland oftwel “Hoe gaat Petra haar vlucht in Delhi halen?”
Met nog één dag speling, wist één van de vrienden van de agenten een vriend van een aanhanger van de CPI over te halen om onder politie begeleiding mijn tas uit mijn hotel in Darjeeling te halen en naar de grenspost van Sikkim te brengen. Ik zou vanuit Gangtok een jeep moeten nemen naar Jorethang en zou daar tegen betaling van diensten (niet geheel ongevaarlijk). Tevens kwam het bericht dat de hoofdweg voor een paar uur open zou zijn tussen Sikkim en de stad Siliguri. Opgelucht maar ook gestrest vanwege de tijdsdruk, nam ik een jeep naar Jorethang. Via een omweg door de bergen ivm grensoverstijgende stakingen in het grensgebied, kon ik na uren (intussen dagen) wachten mijn tas in ontvangst nemen. Maar dat was de oplossing voor probleem één. Nu nog zorgen dat ik op tijd over de grens kom om ’s avonds de trein naar Delhi te halen. Dit zou de allerlaatste mogelijkheid zijn om mijn terugvlucht te halen. Ik had intussen mijn vlucht moeten annuleren en er waren geen mogelijkheden voor andere data ivm de vele problemen. Vele controleposten tot aan de grens gaven aan dat het mogelijk was om Siliguri te bereiken, maar eenmaal bij de provinciegrens werden we door de ‘strijders’ tegengehouden. De taxi-chauffeur kreeg de opdracht op terug te keren naar Gangtok ivm mogelijke beschadigingen aan zijn auto en … wat misschien niet meer. Ik zat met een aantal studenten in de auto, die ook onder tijdsdruk stonden ivm het halen van hun studentenstad ivm de aanvang van de examens. Er bestond een mogelijkheid om te voet door het gebied te gaan. Tja … eigenlijk zat er niets anders op dan met al mijn bagage de resterende 15 km door de bergen te lopen naar Siliguri. Uitgeput maar op tijd, heb ik via de hoofdmanager van het station een kaartje weten te bemachtigen voor de laatste strohalm naar HUIS. De laatste treinreis van 35 uur was een mooie en typische afsluiting van mijn reis door Noord India. Samen met een familie uit Rajasthan in een coupé; lekker eigengemaakt eten, zo nu en dan een dutje en een goede nachtrust op het harde bed. Na uren in de trein werd ik op het station van Delhi door Rashid (ja die Kashmiri vriend waarmee ik samen mijn beroofde geld heb teruggekregen) opgehaald en meegenomen naar zijn appartement. Zo heb ik samen met Rashid, Odile (zijn vrouw) een rustige avond gehad met heerlijk Indiaas eten en kon ik goede nachtrust pakken in een schoon Europees bed. Enigszins uitgerust na de hectische dagen, kon ik met een gerust hart India verlaten. Het was een bijzondere reis vol nieuwe ervaringen en belevenissen, maar ik ben ook heel blij dat ik weer thuis in de Asterstraat ben!