Udaipur

Udaipur
Gerda wilde graag meereizen in mijn rugzak, maar ik zou toch liever meereizen in mijn jaszak. De rugzak is altijd beschermd met een hoes en gaat of op het dak van de bus of onder in de laadbak. Je wilt niet weten hoe vies de tas na uren bussen is! Je ziet niets en je krijgt ook niets mee hoe het leven van een reiziger is. De bus stopt werkelijk overal om mensen in te laten of uit te laten stappen, zelfs op de meest afgelegen plekken. Prachtig geklede vrouwen met felgekleurde kleden staan te wachten op de bus. Uit het niets verschijnen de chai & chapatti shops, waar je allerlei kleine versnaperingen kunt kopen. Ik ben hier in de lege woestijn niet interesant in mijn saaie zwarte praktische reiskleding; fleece, lange broek, bergschoenen en must maken me lomp en onaantrekkelijk en steek ik behoorlijk af bij deze tengere mooi geklede vrouwelijke vrouwen. De geweldige soepel vallende stoffen met gouddraad afgezet zijn keurig over de slanke lichamen gedrappeerd en zijn de dames adembenemend mooi. Met open mond kijk ik naar de bijpassende gouden sieraden, zoals kettingen, armbanden, oorbellen, neusringen en hoofdversierselen. De mannen zijn eigenlijk saai, met hun vaak westerse kleding waarover een vale woestijnkleurige sjaal wordt gedragen tegen de kou en wind.
Ik reis graag overdag, het duurt langer maar er is meer te zien en meer vertier. Zo zie ik meer mannen dan vrouwen op straat. De vrouwen werken hard; ze zorgen voor de kinderen, de was, het eten, het huishouden en de dieren rondom het huis. In dit lege landschap zie je af en toe lemen hutten met rieten daken onder een paar bomen. Alles gemaakt van natuurlijke materialen, maar of het ook bestendig is tegen de kou ... dat betwijfel ik. Het is een fascinerend gebied, waar ik graag meer over zou lezen.

Deze keer was het een snelle busverbinding. Om 12:00 was ik in Jodhpur. Na amper beraad met mezelf, heb ik besloten om overdag in Jodhpur te blijven en daarna met de nachtbus naar Udaipur te reizen. Eerst op pad voor een busticket en dan richting oude stad en haar waanzinnige fort dat bovenop een berg over de stad prijkt. Jodhpur is veel drukker en toeristischer dan Jaisalmer, veel auto’s en overige toeterende voertuigen. Met een riksja van de ene kant van de stad naar de andere kant van de stad gereden om een goed buskaartje te kopen en ik werd daarna bovenop de berg afgezet. Zo heb ik uren in het prachtig onderhouden fort rondgezworven en liep ik zowaar mijn kameelsafari-vrienden Amanda en Jaime tegen het lijf. We hebben samen de rest van de stad verkend, heerlijk gegeten en ten slotte nog kruiden gekocht om straks thuis de lekkere currie en thee te kunnen maken. Moe van al het geslenter, ben ik naar het busstation gegaan om de bus te halen. Een vreselijke rit van ruim 8 uur, mijn buurman viel steeds in slaap op mijn schouder. Dat irriteerde mij zodanig dat ik amper een oog dicht heb kunnen doen. In het pikdonker om 5 uur in de ochtend kwam ik aan. Lekker gemakkelijk een riskja naar een hotel genomen. Een prettige plek waar ik de aankomende dagen kan bijkomen van mijn verkoudheid, die ik in de AC-trein heb opgelopen en is verergerd in de woestijn. Het hotel heeft een heerlijk zonneterras met een goed restaurant, met uitzicht over de rivier en haar prachtige witte paleis. Met een flinke dosis medicijnen om de ernstige hoest en verkoudheid te verminderen (160 roepies = ongeveer 3 euro) ga ik lekker ontspannen, eten en drinken met af en toe een onderbreking voor een wandeling in de stad, wat over het algemeen wit zou moeten zijn door de witgepleisterde woningen. Lang leven het reizen!!!