Vrijwilligerswerk

Vrijwilligerswerk
Helaas zeer spijtig voor mij, maar ook voor diegenen die mijn project via SHAT (Stichting Hulp aan Tibetanen) hebben gesponserd, is er echt niets voor mij te doen in de TCV’s (Tibetan Children Villages) in de wintermaanden. De meeste kinderen en jeugd hebben vakantie elders. De contactpersoon in kwestie was ook niet aanwezig tijdens mijn bezoek aan Upper TCV in McLeodganj. Hij zou ook elders, in het zuiden van India, verblijven voor een cursus in de Boedhistische leer. Het dorp lag er verlaten bij en de enkelingen, die waren achtergebleven, waren bezig met schoonmaken en verfen van gebouwen. Het ziet er stil en treurig uit. Er is zeker geld nodig voor het onderhoud van de gebouwen en sportveld om de jonge kinderen een redelijk huis te kunnen geven en scholing om straks op eigen benen te kunnen staan zonder familie.
Intussen heb ik via de email contact gehad met Thupten Dorjee en ik zal het geld (als ieder die een gift heeft gegeven het ermee eens is) via de officiele weg schenken. Dat is op de rekening van SHAT: www.shat-tibet.com, waardoor de hulp zeker op zijn plaats komt. Het is een bedroevende situatie, dat de Tibetanen al jaren in ballingschap leven in het buurland Indai. Diegenen, die sterk genoeg waren om de vluchtroute over de hoogste bergen van de wereld te volbrengen, proberen vaak zonder enige familie de dromen waar te maken van de velen die onder Chineze bezetting zijn achtergebleven; afschuwelijk!

Zo ontmoet ik tijdens een dagtocht in de omgeving van Panthankot twee monniken, Khensal en Kalden, die respectievelijk in 2001 en 2003 zijn gevlucht uit Tibet via Kathmandu (Nepal), waar een opvangtehuis voor gevluchte Tibetanen is, naar McLeodganj. De trip start per vrachtauto (ongeveer 50 Tibetanen opeengestapeld) naar Mount Kalaish, waar een gids ze over de bergen zou nemen voor ongeveer 4 weken. De tocht is zwaar en onmenselijk vanwege onvoldoende eten en warme kleding of dekens tijdens de rustperiodes. Eenmaal in Nepal, hebben ze een half jaar verzorzing nodig om bij te komen van deze zware reis en het regelen van een visum/paspoort voro India. Eenmaal na aankomst in McLeodganj en de audientie bij de Dalai Lama, die iedereen ontmoet, die de vlucht heeft doorstaan, krijgen de monniken onderdak en scholing. Een vierjarige Boedhistische studie met vele cursussen door Zijne Heiligheid gegeven. Onderdak wordt gefinancierd door een Amerikaanse organisatie. Een prachtig huis met uitzicht over de stad, de tempel, de valei en het verblijf van de Dalai Lama. Khensal heeft al bijna 2 jaar van zijn studie Engels achter de rug van de vier jaar. Kalden is net een maand begonnen met de Engelse taal. Dit is belangrijk om meer te kunnen doen in het leven. Beiden zouden graag naar Singapore of Canada verhuizen na het voltooien van beide studies. Ze zijn nu 31 en 34 jaar oud.
De twee ijverige mannen zouden graag het Engels blijven oefenen tijdens de winterstop. Zo maak ik na de thee uitnodiging in hun apartement de afspraak dat we iedere ochtend, zolang ik in McLeodganj verblijf, zullen communiceren en uitspraak oefenen voor zover ik dit ook kan.
Vijf dagen achtereen spreken we af en praten over diverse onderwerpen. Het is gezellig en ook voor mij leerzaam. We drinken heel wat lemonthee en eten regelmatig momo’s in het restaurant Mt Kalaish. Als het afscheid nadert, geven de vrienden (tevens huisgenoten) me een typische bordeauxrode monnikensjaal ter herinnering. En ik, ik neem ze voor altijd mee in mijn hoofd en beloof dat we per email in contact blijven. Wie weet zien we elkaar nog eens ergens anders in de wereld. Deze ambitieuze mannen gaan het zeker maken, zo krachtig overtuigd van wat ze willen. Het was mij een groot genoegen om op deze manier twee bijzondere mannen te ontmoeten en te leren kennen!