Varanassi

Opnieuw ben ik in een stad, waarbij het voor mij moeilijk is om te omschrijven voor mensen in het westen hoe het er hier in Varanassi aan toe gaat. Het is zo India, het zo anders.
Langs de stenen trappen langs de verschillende Ghats worden de rituele wassingen gedaan. Mannen en vrouwen met hun kinderen wassen eerst zich zelf met het heilige (doch vieze rivier) water en daarna hun kleren. Tussen alle bedrijvingheid door lopen ook honden en vele waterbuffels, die overal poepen en plassen. Ook worden er heilige spirituele wassingen gedaan voor bijzondere gelegenheden zoals voorspoed voor een huwelijk of het krijgen van kinderen of het zoeken naar spirituele inzichten, maar meer schrikbarend; er worden doden verbrand langs de rivier en daarna wordt de as over het water uitgestrooid. De geur van verbrand mensenvlees en de rook van al het hout dat daarbij gebruikt wordt, is niet weer te geven op papier.
Ik heb het gezien, geproefd, gehoord, geroken en gevoeld, het leven aan de Ganges en dat is meer dan genoeg. De vijf dagen in Varanassi zijn niet op foto’s vast te leggen, niet vanaf de kant of vanaf het water. Je moet het met eigen ogen hebben gezien en je moet de atmosfeer met je hele lichaam voelen; mooi, ontroerend, prachtig, afschuwelijk, etc. alle facetten van emoties komen omhoog als je uren op de trappen gaat zitten observeren.

Tijdens deze observatie momenten kwamen John en ik elkaar al weer tegen, voordat ieder van ons de moeite had ondernomen om elkaars hotel op te zoeken voor een bericht. John bleef maar twee volle dagen in Varanassi en we hebben af en toe eens samen gegeten en hij heeft me meegenomen naar de oude stad Sarnath (waar Boeddha zijn eerste lessen heeft gegeven na het bereiken van het nirvana in Bodhgaya) in zijn gehuurde auto met chauffeur en het lokale museum. Een heerlijke plek in de natuur zonder de drukte van de Indiers, die altijd iets met jou willen (iets verkopen of verhuren). Deze dag afgesloten met een goed afscheidsdiner in een luxe hotel, waar tijdens het diner een aantal muzikanten prachtige klasieke indiase muziek speelden (ja ja Marian, eindelijk muziek) op een piano, cider en tabla. Dat gaf een aangenaam gevoel na dagen te hebben rondgeslenterd langs de rivier met al haar bezigheden. Na het afscheid van John, heb ik nog een paar dagen sfeer geproefd in Varanassi en werd het daarna tijd om de trein naar Gaya te nemen om vervolgens richting Bodhgaya te vertrekken. Tien dagen mediteren ... rust in India!