Delhi

Na een heerlijk afscheid met Kristel, Thomas en Marilou op Schiphol en een lange vliegreis met langdurige tussenstop in London, ben ik eindelijk in India aangekomen.
Het zoeken naar een taxi om mij naar een hotel in de stad te brengen ging heel gemakkelijk. Er bestaat een prepaid-system; dat houdt in dat je van te voren opgeeft waar je naar toe wil en het betreffende bedrag ter plaatse betaalt en de hauffeur moet me eerst brengen en krijgt daarna pas zijn geld bij hetzelfde loket. Dus geen gedoe met onderhandelingen, maar ... dan moet de chauffeur wel weten waar de straat is. Er bestaan voor europeanen leesbare straatnaambordjes en er zijn heel veel straatjes in Delhi!

Na een flinke zoektocht en vele malen vragen, wist niemand waar het hotel is. Dus op naar een toeristenbureau, waar ik mocht bellen naar het betreffende hotel. Helaas was het helemaal volgeboekt en vele anderen uit mijn Trottergids hadden geen kamers meer beschikbaar. Enigszinds teleurgesteld (ik wilde toch een leuke kamer en een lekker dineetje ter gelegenheid van mijn verjaardag) en ook redelijk vermoeid na een dag reizen, zou de eigenaar van het toeistenbureau mij wel onderbregen bij een hotel in de buurt voor een goed bedrag. Ja ... daar begonnen de eerste afzetproblemen al, maar daar had ik op dat moment geen erg in. In een donkere smerige kamer voor veel te veel geld, heb ik mijn spullen gedropt en werd ik door Sunny (de manager van het toeristenbureau) opgehaald met de auto voor een ritje voor Delhi en een lekker hapje eten in de stad, want ik kon toch niet mijn verjaardag vieren op een hotelkamer?

De rit van het vliegveld naar de stad was er weinig verkeer voor indias maatstaven, maar dat was rond 7 uur ’s avonds wel anders. Probeer maar eens vooruit te komen tussen auto’s, bussen, tuktuks, fietsen, handkarren, paardewagens, kamelen, honden en koeien. Het was een belevenis opzich in het donker, waarbij de gemiddelde Indier geen autolampen aan heeft, dus wat heb je nodig om aan het verkeer te kunnen deelnemen? Een paar goede ogen met 360° zicht, een voertuig met goede remmen en niet te vergeten de claxon! Iedereeen toetert, soms vraag je je af waarom, niet dat het veel helpt, maar botsingen worden er enigszins mee voorkomen. Je moet je totaal overgeven aan de bestuurder en er absoluut niet meebemoeien, wat soms heel moeilijk is, ds dan maar een paar handen voor de ogen.

Na een heerlijke maaltijd, de welverdiende indiase curry met naanbrood en een groot glas cola om de ergste bacterien te lijf te gaan, hebben we een rondje delhi gedaan met de auto. Ter afsluiting een lekker glas wiskey in de hotelloby, allemaal betaald door meneer Sunny en zijn compagnon Yassin. Daarna was het tijd om het bed in te duiken om de vlgende morgen een busreis of treinreis naar het noorden te vinden, want ik was niet van plan om lang in deze drukke smerige stad Delhi te blijven. Bovendien zal ik er regelmatig terugkeren tijdens het rondreizen vanwege de centrale ligging.

De volgende morgen na een douche, nou ja douche; een grote emmer met warm water en een kan om het lauwe water over je heen te gieten, werd ik door Yassin opgewacht in de hotelloby. Dit was niet afgesproken, maar voelde wel comfortabel. Op dat moment had ik beter naar mijn gevoel moeten luisteren, want het riekt natuurlijk naar oplichting. Maar ik was nog niet helemaal op mijn best, dus mee naar het toeristenbureau voor het regelen van een treinrit naar waar dan ook in het noorden van India. Eenmaal in het bureau en vele telefoontjes later, werd mij duidelijk gemaakt door Sunny dat er geen mogelijkheid was om de stad uit te komen vanwege de drukte rondom kerstmis en een moslimfeest. Ik had geen zin in nog een nacht in Delhi en ik wilde zo graag naar buiten de natuur in, want dat is één van de redenen dat ik reis, heb ik uiteindelijk in wanhoop een busrit geboekt naar Kashmir en een aantal overnachtingen op een woonboot op één van meren rondom Srinagar. Ik werd door Yassin naar het busstation gebracht per tuktuk en hebben nog een even een lekker kopje chai (thee) gedronken voordat ik de bus in ging. Yassin drukt mij op het hart om niet teveel te gaan praten met medepassagiers, aangezien niemand is te vertrouwen in India. Het zou volgens hem een busrit van ongeveer 16 uur worden, afhankelijk van de weersomstandigheden en de conditie van de wegen in de bergen.

Op dat moment had ik nog geen enkel vermoeden van oplichting, maar daar kwam ik achter zodra ik in de bus zat. Hoezo niet praten met medepassagiers? IK was de uitzondering in de bus, niet andersom. Groot, blank, blond en met andere kleding viel ik natuurlijk meteen op in een bus vol met Indiers. Direct nadat de bus vertrok en ik werd uitgezwaaid door Yassin, stelde mijn rechterbuurman de vraag wie mij uitzwaaide en hoe lang ik al in India was. Al zwaaiend en tevens eerlijk antwoord gevend op de vragen, werd mij duidelijk dat alle busgenoten (allen afkomstig uit Kashmir) de persoon Yassin niet mochten. Bijna de hele bus luisterde en keek mij nieuwsgierig aan tijdens het beantwoorden van meerdere vragen, die uiteindelijk werd afgesloten met de vraag: “Hoe kon een slim persoon uit Holland zich zo laten inluizen met oplichters, want dat kon je toch van verre zien?” Uh ... nee! Maar nu je het zegt, ja. Al die verhalen, al die telefoontjes, al die overboekingen, al die bezorgdheid, enz ... niets was er van waar, allemaal om mij een flink bedrag af te trochelen. Hoe blind kan je zijn? Iedereen had me er voor gewaarschuwd en ik ben er óók met beide benen ingetrapt!

Dit waren mijn eerste uren in India, maar tevens goed om te beseffen naast alle mooie dingen die er gebeurden. Ik ben op weg naar zeggen de mooiste plek in India, de staat Kashmir. Mijn reis begint.