Ranakpur

Na een paar dagen rust,op een plek met een fijne kamer en lekkere zonneterrassen in Udaipur, werd het tijd om verder te trekken. Met een vroege bus richting Ranakpur om de oude jainistische tempels te bewonderen. Vanuit het busraam kijk ik naar het voorbijschietende landschap; onafgebouwde huizen, zand, stof en heel veel troep zoals afval en stront. Het lijkt alsof niemand zich hierom bekommerd. De mensen vegen met een stoffertje de aangestampte aarde voor hun huisjes, maar laten koeienstront, verbruiksafval en menselijk afval liggen. Verbazingwekkend!
Achter de huizen doemt een uitgestrekte bergketen op. Het schaduwspel met de zon geeft een roze tint aan de rode rotsen. Al dichterbij komend, lijkt het een soort lava-achtige gesteente bedekt met zand. Met moeite kruipt de bus omhoog.Snerpende geluiden tijdens het schakelen en de ramen trillen in hun sponningen. Het is zeker geen nieuwe bus meer, en deze (en vele anderen) zijn ook al heel lang niet meer schoongemaakt, maar dat terzijde. De weg slingert omhoog en soms omlaag langs kleine dorpjes met grote velden landbouwgrond. Ik zie ook steeds meer bomen en struiken dan voorheen, dus het lijkt allemaal veel groenen en vruchtbaarder. Knalgele velden met koolzaad en gifgroene veldjes met rijstplanten maken het het tot een prachtig geheel. De bus riijdt langs diepe ravijnen (ik zie af en toe een bus of taxi beneden liggen), en in de verte beneden zie ik een groene oase in het dal. Daar stroompt vast en zeker een riviertje.
En dan ... verschijnt daar het gigantische tempelcomplex van Ranakpur. Overweldigend door de verschillende zandstensculpturen aan de buitenkant, maar ook vast en zeker aan de binnenkant. Eerst een pittige Thali voor nog geen 20 roepies (= minder dan 50 eurocent) in de grote keuken van de ‘ monniken’ gegeten en daarna op blote voeten het tempelcomplex bezichtigen. Uren heb ik tussen de honderden gedecoreerde zandstenen pilaren gedoold. Wat een kunstwerk! Een hedendaagse architect moet daar nog steeds ontzettend goed zijn best voor doen om dit zo perfect te bouwen. Dit stampt uit de 15e eeuw zonder ingewikkelde bouwtekeningen. Geen enkele pilaar is hetzelfde bewerkt, in totaal wordt het complex gedragen door 1444 pilaren over een oppervlakte van 1500 m2. Het bouwwerk bevat verschillende kapellen en ontvangstruimjtes op diverse niveau’s. Het hoogste punt is 33 meter. Ook al keek ik minutenlang naar een zelfde muur, vloerdeel, deurpost, pilaar of plafond, steeds zag ik nieuwe patronen. Werkelijk kunstig dat dit door mensenhanden is gemaakt, driedimensionaal in steenhouwen met heel veel details en zeer minitieus.
Jainisten leven geweldloos, weigeren wapens te dragen en eten geen enkel dier op. Ze genieten veel respect van vele indiers. De oorsprong van deze religie ligt ver voor onze jaartelling als reactie tegen het kastsysteem van de hindoes en het offeren van dieren. Er zijn 5 hoofdregels:
1. geen enkel levend wezen doodden
2. niet stelen
3. afstand nemen van materialistische zaken
4. geen ontucht plegen
5. niet eten (alleen ’s nachts want je zou per ongeluk een insect kunnen inslikken).
Jainisten dragen vooral witte kleding en eten streng vegetarisch. Veelal dragen ze een deel van de sari over de mond om dan ook niets per ongeluk te kunnen inslikken. Ondanks de derde regel, kunnen Jainisen rijk worden door de overige regels. Ze zijn vaak goede zakenmannen, vanwege de overige regels zijn ze heel betrouwbaar. Bovendien mogen ze niet werken in het leger, de landbouw of veeteld. Dus ... Jainisten zijn eigenlijk heel slim en kunnen daardoor behoorlijk rijk worden, want alle hoofdregels werken het in de hand om een goed leven te kunnen leiden.