Op weg naar Ladakh – Noord India
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Petra
25 Juli 2010 | India, Leh
Op weg naar Ladakh – Noord India
In India gaat het nooit zoals je zou willen of had gepland. Al voor dag en dauw was ik op het vliegveld van Delhi. Vanwege de ongunstige weersomstandigheden in in het Himalaya gebied moest ik een aantal uren op het vliegveld wachten. Eenmaal in het vliegtuig op weg naar de hoofdstad Leh bleek het weer toch zo slecht dat na een paar rondjes boven Leh, het vliegtuig weer terug naar Delhi vloog. Gelukkig werd er door JetAirways voor accomodatie gezorgd, want dit gebeurd vaker. Nadat de bagage weer in het bezit was, werd ik met een bus naar een super luxe hotel gebracht: het Jaypee Vasant Continental met flinke tuin en zwembad omringd door bomen tussen aftandse flats en gebouwen die min of meer op instorten staan. Zo luxe zal ik het de aankomende weken niet meer hebben! Vanwege de grote groep gestrande reizigers, moet ik samen met 4 andere reizigsters op een grote kamer op de 7e verdieping. Geen enkel probleem, het is een prachtige modern ingerichte ruimte met twee aparte slaapkamers, 2 grote badkamers en een woonkamer, alles 2x groter dan mijn eigen huisje in de Asterstraat.
Na een heerlijke warme douche (dat zal voorlopig ook niet meer het geval zijn) kon ik een lunch gebruiken in het restaurant op de begane vloer. De rest van de middag heb ik geluierd op de lounche banken met een boek en gekletst met mijn kamergenoten Tani (Ladakh), Laure (Frankrijk), Kathryn (Engeland) en Hiroko (Japan). De tijd vloog voorbij en was het inmiddels weer dinertijd. Na de maaltijd was er nog steeds niets duidelijk over een mogelijk vertrek, dat we besloten om met z’n allen in het grote amerikaanse bed te kruipen om een heerlijke film te kijken. Als echte meiden lagen we heerlijk te genieten van een feel-good-movie met Cameron Diaz. Echt grappig om zo met vier andere (wildvreemde) meiden een dag door te brengen. Na afloop allemaal in ons eigen bed om rond middernacht wakker te worden gebeld door de receptie. Binnen een half uur zou de bus naar het vliegveld vertrekken om met een extra ingelaste vlucht in de vroege ochtend naar Leh te vliegen. Slaperig pak ik mijn spulletjes in en strijk neer in de ijskoude bus vanwege de airconditioning. Op het vliegveld krijg ik een nieuwe instapkaart en moet ik opnieuw het proces van strenge controles ondergaan om vervolgens 3 uur te wachten tot de vlucht van 5:00 uur. Onderuit gezakt op de harde banken in de vertrekhal verdoe ik mijn tijd met emailadressen uitwisselen van mijn kamergenoten, informatie winnen door Tani uit te horen over Ladakh, een beetje lezen, slaperig voor me uit te kijken en dan de zon zien opkomen.
Tegen alle verwachtingen in, zit ik exact om 5 uur in het vliegtuig en vlieg ik over de heuvels richting de Himalaya. Gelukkig wordt het dikke wolkendek steeds dunner naarmate het vliegtuig in de buurt van mijn eindbestemming komt. Boven de dunne slierten bewolking steken hoge bergen met besneeuwde toppen uit en het zonlicht weerkaatst prachtige schaduwlijnen op de bruine rotsformaties. Een rivier (waarschijnlijk de Indus) kronkelt door de vallei met aan weerszijden geweldige felgroene oases van akkertjes en tuintjes. Mijn hart klot sneller bij de aanblik van dit natuurschoon. Zonder enige vertraging landt het vliegtuig in Leh; een landingsbaan tussen de grote rotsblokken. In een ‘schuur’ dat de aankomsthal is, haal ik binnen een paar minuten mijn bagage op zonder de opdringerigheid die ik in Delhi heb ervaren. Ladakh is anders! dat voel je meteen.
Buiten staan tientallen busjes, jeeps en auto’s om je naar de binnenstad te vervoeren. Tani biedt aan om met haar mee te rijden naar het centrum, dus ik hoef geen taxi te zoeken. Ze zet me op een strategische plek uit waar vele guesthouses bevinden. Ook Laure en Hiroko zijn meegereden naar het centrum. Samen met Hiroko ga ik op zoek naar een slaapplaats, want Laure gaat op zoek naar haar Franse vrienden die al in Leh zijn. Hiroko spreekt amper engels en wil graag door mij op sleetouw worden genomen voor een leuke gezellige thuishaven in Ladakh. Samen lopen we langs de vele guesthouses, maar geen van allen spreekt ons aan; allemaal vies, aftands en heel duur gezien de kwaliteit. De reisgids is dus niet helemaal te vertrouwen op gebied, dus lopen we verder uit de richting van het centrum. Via een duur hotel worden we verder geholpen aan een guesthouse. Maar op weg daar naar toe, ontmoeten we twee israelische jongens, die ook op zoek zijn naar een schoon verblijf met voorkeur een tuin en uitzicht op de bergen. Onderweg worden we aangesproken door een lokale dame en uitgenodigd om bij haar familie (slapen bij een Ladakhi-gezin) te gaan verblijven met een typisch ladakhi huis, grote bloemen- en groententuin en uitzicht op de uitgestrekte bergketen. De weelderige geurende bloeienende bloemen en de fantastische groentetuin vol kool, bonen, aardappelen en kruiden maken het besluit eenvoudig. De ruime kamers met grote ramen voor maar Rs300 (5 euro per nacht per 2 personen) zijn precies wat Hiroko en ik willen. Ondanks dat we de taal niet spreken, worden we ongelooflijk vriendelijk en warm ontvangen door de vrouw des huizes. Het voelt als ‘thuis’ . na een heerlijke kop thee en een douche mbv kuip en kannetje, strijk ik neer op een schoon bed voor een klein dutje. Het waren twee rare lange dagen en nachten na mijn vertrek uit Delhi. Het tijdsverschil met Nederland en het hoogteverschil met Delhi, maken dat ik onmiddelijk in een genoeglijke slaap val met op de achtergrond het geluid van een beekje dat naast het huis stroomt. Verder is het hier stil – heel erg stil.
Na dit oppeppertje ga ik samen met de anderen (Hiroko, Shachar en Gil) op onderzoek uit in Leh. Het is een gekkenhuis van reisbureautjes, hotelletjes, restaurantjes, winkeltjes, toeterende busjes, piepende motoren, ronkende brommers en loslopende koeien op straat. Wat ben ik blij met een slaapplek buiten al dit lawaai.
In alle chaos van uithangborden en honderd zelfde winkeltjes, lukt het mij om de winkel van Rashid Wangnoo te vinden. De man uit Delhi, die ik heb ontmoet tijdens mijn vorige reis in 2007. Een vertrouwd weerzien met wederom een liefdevol ontvangst met echte kashmiri thee en een uitnodiging om de met de anderen bij hem thuis de WK-finale te komen kijken aanstaande zondag, want Nederland heeft het gehaald! Na alle reisadviezen betreffende Leh en haar omgeving, slenter ik terug naar huis voor een goede nachtrust om morgen uitgerust op verkenningstocht te gaan, maar wel eerst een paar heerlijke momo’s te hebben gegeten bij de tibetaanse keuken rechttegenover Rashids winkel. Hier ga ik de aankomende weken zeker vaker naar toe als ik in de buurt van Leh op verkenning ga naar oude kloosters/tempels of tussen de wandeltochten door.
Julley!
In India gaat het nooit zoals je zou willen of had gepland. Al voor dag en dauw was ik op het vliegveld van Delhi. Vanwege de ongunstige weersomstandigheden in in het Himalaya gebied moest ik een aantal uren op het vliegveld wachten. Eenmaal in het vliegtuig op weg naar de hoofdstad Leh bleek het weer toch zo slecht dat na een paar rondjes boven Leh, het vliegtuig weer terug naar Delhi vloog. Gelukkig werd er door JetAirways voor accomodatie gezorgd, want dit gebeurd vaker. Nadat de bagage weer in het bezit was, werd ik met een bus naar een super luxe hotel gebracht: het Jaypee Vasant Continental met flinke tuin en zwembad omringd door bomen tussen aftandse flats en gebouwen die min of meer op instorten staan. Zo luxe zal ik het de aankomende weken niet meer hebben! Vanwege de grote groep gestrande reizigers, moet ik samen met 4 andere reizigsters op een grote kamer op de 7e verdieping. Geen enkel probleem, het is een prachtige modern ingerichte ruimte met twee aparte slaapkamers, 2 grote badkamers en een woonkamer, alles 2x groter dan mijn eigen huisje in de Asterstraat.
Na een heerlijke warme douche (dat zal voorlopig ook niet meer het geval zijn) kon ik een lunch gebruiken in het restaurant op de begane vloer. De rest van de middag heb ik geluierd op de lounche banken met een boek en gekletst met mijn kamergenoten Tani (Ladakh), Laure (Frankrijk), Kathryn (Engeland) en Hiroko (Japan). De tijd vloog voorbij en was het inmiddels weer dinertijd. Na de maaltijd was er nog steeds niets duidelijk over een mogelijk vertrek, dat we besloten om met z’n allen in het grote amerikaanse bed te kruipen om een heerlijke film te kijken. Als echte meiden lagen we heerlijk te genieten van een feel-good-movie met Cameron Diaz. Echt grappig om zo met vier andere (wildvreemde) meiden een dag door te brengen. Na afloop allemaal in ons eigen bed om rond middernacht wakker te worden gebeld door de receptie. Binnen een half uur zou de bus naar het vliegveld vertrekken om met een extra ingelaste vlucht in de vroege ochtend naar Leh te vliegen. Slaperig pak ik mijn spulletjes in en strijk neer in de ijskoude bus vanwege de airconditioning. Op het vliegveld krijg ik een nieuwe instapkaart en moet ik opnieuw het proces van strenge controles ondergaan om vervolgens 3 uur te wachten tot de vlucht van 5:00 uur. Onderuit gezakt op de harde banken in de vertrekhal verdoe ik mijn tijd met emailadressen uitwisselen van mijn kamergenoten, informatie winnen door Tani uit te horen over Ladakh, een beetje lezen, slaperig voor me uit te kijken en dan de zon zien opkomen.
Tegen alle verwachtingen in, zit ik exact om 5 uur in het vliegtuig en vlieg ik over de heuvels richting de Himalaya. Gelukkig wordt het dikke wolkendek steeds dunner naarmate het vliegtuig in de buurt van mijn eindbestemming komt. Boven de dunne slierten bewolking steken hoge bergen met besneeuwde toppen uit en het zonlicht weerkaatst prachtige schaduwlijnen op de bruine rotsformaties. Een rivier (waarschijnlijk de Indus) kronkelt door de vallei met aan weerszijden geweldige felgroene oases van akkertjes en tuintjes. Mijn hart klot sneller bij de aanblik van dit natuurschoon. Zonder enige vertraging landt het vliegtuig in Leh; een landingsbaan tussen de grote rotsblokken. In een ‘schuur’ dat de aankomsthal is, haal ik binnen een paar minuten mijn bagage op zonder de opdringerigheid die ik in Delhi heb ervaren. Ladakh is anders! dat voel je meteen.
Buiten staan tientallen busjes, jeeps en auto’s om je naar de binnenstad te vervoeren. Tani biedt aan om met haar mee te rijden naar het centrum, dus ik hoef geen taxi te zoeken. Ze zet me op een strategische plek uit waar vele guesthouses bevinden. Ook Laure en Hiroko zijn meegereden naar het centrum. Samen met Hiroko ga ik op zoek naar een slaapplaats, want Laure gaat op zoek naar haar Franse vrienden die al in Leh zijn. Hiroko spreekt amper engels en wil graag door mij op sleetouw worden genomen voor een leuke gezellige thuishaven in Ladakh. Samen lopen we langs de vele guesthouses, maar geen van allen spreekt ons aan; allemaal vies, aftands en heel duur gezien de kwaliteit. De reisgids is dus niet helemaal te vertrouwen op gebied, dus lopen we verder uit de richting van het centrum. Via een duur hotel worden we verder geholpen aan een guesthouse. Maar op weg daar naar toe, ontmoeten we twee israelische jongens, die ook op zoek zijn naar een schoon verblijf met voorkeur een tuin en uitzicht op de bergen. Onderweg worden we aangesproken door een lokale dame en uitgenodigd om bij haar familie (slapen bij een Ladakhi-gezin) te gaan verblijven met een typisch ladakhi huis, grote bloemen- en groententuin en uitzicht op de uitgestrekte bergketen. De weelderige geurende bloeienende bloemen en de fantastische groentetuin vol kool, bonen, aardappelen en kruiden maken het besluit eenvoudig. De ruime kamers met grote ramen voor maar Rs300 (5 euro per nacht per 2 personen) zijn precies wat Hiroko en ik willen. Ondanks dat we de taal niet spreken, worden we ongelooflijk vriendelijk en warm ontvangen door de vrouw des huizes. Het voelt als ‘thuis’ . na een heerlijke kop thee en een douche mbv kuip en kannetje, strijk ik neer op een schoon bed voor een klein dutje. Het waren twee rare lange dagen en nachten na mijn vertrek uit Delhi. Het tijdsverschil met Nederland en het hoogteverschil met Delhi, maken dat ik onmiddelijk in een genoeglijke slaap val met op de achtergrond het geluid van een beekje dat naast het huis stroomt. Verder is het hier stil – heel erg stil.
Na dit oppeppertje ga ik samen met de anderen (Hiroko, Shachar en Gil) op onderzoek uit in Leh. Het is een gekkenhuis van reisbureautjes, hotelletjes, restaurantjes, winkeltjes, toeterende busjes, piepende motoren, ronkende brommers en loslopende koeien op straat. Wat ben ik blij met een slaapplek buiten al dit lawaai.
In alle chaos van uithangborden en honderd zelfde winkeltjes, lukt het mij om de winkel van Rashid Wangnoo te vinden. De man uit Delhi, die ik heb ontmoet tijdens mijn vorige reis in 2007. Een vertrouwd weerzien met wederom een liefdevol ontvangst met echte kashmiri thee en een uitnodiging om de met de anderen bij hem thuis de WK-finale te komen kijken aanstaande zondag, want Nederland heeft het gehaald! Na alle reisadviezen betreffende Leh en haar omgeving, slenter ik terug naar huis voor een goede nachtrust om morgen uitgerust op verkenningstocht te gaan, maar wel eerst een paar heerlijke momo’s te hebben gegeten bij de tibetaanse keuken rechttegenover Rashids winkel. Hier ga ik de aankomende weken zeker vaker naar toe als ik in de buurt van Leh op verkenning ga naar oude kloosters/tempels of tussen de wandeltochten door.
Julley!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
