Luieren in Kathmandu

Luieren in Kathmandu
het is inmiddels ruim zes jaar geleden dat ik in Nepal was voor verschillende wandeltochten in de Himalaya gebergte. Nu ziet Kathmandu er voor mijn gevoel anders uit. De chaotische drukte is vergelijkbaar met Delhi op kleine schaal. Alle riksja-rijders, alle taxi-chauffeurs, alle winkeleigenaren, alle groente- en fruitverkopers, alle restaurantbedienden en de reisagentschapmannen willen graag wat aan je verdienen. Beledigd zijn ze als je maar een paar seconden blijft staan om te kijken wat er wordt aangeboden, maar helemaal onbegrijpelijk vinden de aanbieders als je een hand hebt uitgestoken naar de koopwaar zonder iets af te nemen. Dát terwijl juist vandaag de laagste en beste prijs wordt aangeboden. Hoe kan je dat nu weigeren?! Misschien omdat morgen weer een speciaal aanbod wordt gedaan.

Het is wel even wennen na het rustige Leh, waar ik ongestoord kon rondwandelen en rondkijken. Toch voel ik me hier ook meteen op mijn gemak, het allervriendelijkste welkom door “namasté” geeft je een ontspannen en vrolijk gevoel. Blijkbaar heeft de frisse buitenlucht van Ladakh met toch enigszins uitgeput en heb ik contant het gevoel dat ik kan slapen. Door de korte hevige regenbuien geef ik me daar ook makkelijk aan toe door heerlijk te luieren op een terras met een pot thee in de stad of in het balkon van het GH met een boek. Als tussen al het ontspannen door bij diverse reisbureau's informatie vraag over een bezoek aan de heilige berg mt Kailash in Tibet, blijkt dat ik dit vooruitstrevende plan moet laten varen voor deze reis i.v.m. te weinig tijd. De tocht via diverse controleposten en de trektocht rondom de berg duur ongeveer 18 dagen. Zo lang blijf ik niet in Nepal. Deze wens wordt later vast nog eens in vervulling gebracht, dat weet ik zeker. Dat geldt ook voor de interessante Hoge Mustangtrektocht, die ongeveer tien dagen duurt en per dag een speciale vergunning van $75 eist. Dat is me nu tocht echt te gortig, dan wacht ik eerst op de rijke prins die met me meegaat op een pony door dit maanlandschap! Bovendien geldt voor beide tochten dat alles moet meezitten en die tijd heb ik nu niet meer, want de zomervakantie duurt helaas niet eeuwig.

Ik besluit om na een paar dagen rondhangen in Kathmandu en vele interessante ontmoetingen om naar Pokhara aan het meer te gaan. In het guesthouse heb ik verschillende VSO vrijwilligers ontmoet, die voor verschillende projecten in Nepal werken. Er werkt in Pokhara een Nederlandse voor een educatieproject. Na wat bellen en e-mailadressen uitwisselen, krijg ik een uitnodiging om met Rikie van Biesen te ontmoeten en met haar op stap te gaan naar kleuter- en basisscholen in het district Kaski om meer te horen over haar werkzaamheden hier in Nepal. Dit aanbod grijp ik zeker aan als basisschooljuf! Ik wil wel zien hoe hier in Nepal wordt lesgegeven in de omgeving buiten de grote steden.
In het reisbureau waar ik mijn buskaartje van Kathmandu naar Pokhara boek, raak ik in gesprek met een leuke Nepalese jongeman. Een professioneel fotograaf, die daarnaast samen met bedrijven voor reclamespotjes filmpjes maakt waarin de hoge bergtoppen van de Himalaya de aankoop van de producten stimuleert, zoals mobiele telefoons en energiedrankjes. Na een gezellig onderhoud in het reisagentschap, nodigt Gautam me uit voor een hapje eten bij een lokale eetgelegenheid. We praten ontspannen over het leven in Nepal, werkgelegenheid in Nepal, reizen, natuur, Europa en zijn zakenreis naar Australie binnenkort. Na zo'n gezellige avond, is het bijna jammer dat ik de volgende dag naar Pokhara vertrek. Ach ... er zal wel een nieuwe ontmoeting in het verschiet liggen!