Twintig maanden in Nepal

Afgelopen weekend heb ik mijn 20 maanden in Nepal gevierd, samen met Bibek ben ik naar Bandipur geweest. Een prachtig geconserveerd Newari handelaars stadje, ongeveer twee uur met de bus van Pokhara. Vorig jaar heb ik het stadje bezocht met Akke Antje, Jill en Lauren. In tegenstelling tot de droogte in maart, was alles nu in het regenseizoen prachtig fris groen. Door de grasgroene plantages, bomen en struiken vielen de oude warenhuizen van rode bakstenen met meerdere verdiepingen bijzonder op. Buiten het toeristenseizoen is het motorvrije stadje is een heerlijke plek om te vertoeven: uitslapen in het oudste hotel van de stad, ontspannen ontbijtjes op terras met uitzicht op de Himalaya, korte wandelingen in de nabije heuvels zigzag door de 'jungle', lunchen met de lokale bevolking met verse 'puri tarkaari & jeeri & chija', een koud biertje in de namiddag aan de rand van de stad genieten van de ondergaande zon achter de uitlopers van de Himalaya en dineren bij kaarslicht aan een minuscuul tafeltje onder een bloeiende jakarandas boom. Kortom 'genieten'!

Voorgaande weken heb ik vele uren achter de laptop (echt weer voor binnenshuis werk in het regenseizoen) gezeten waar ik kleine (school gerelateerde) workshops heb voorbereid, handboekjes met ideetjes voor groepsactiviteiten in ECD+class 1 en 3 heb vertaald in het Engels, een werkrapport heb geschreven over afgelopen periode van 3 maanden, en een werkplan heb gemaakt voor de aankomende 3 maanden inclusief ideetjes verzameld 'hoe het 'spaarpotje van Feike' te besteden dit jaar in de scholen. Naast computerwerk heb ik ook veel gelezen in 'The joy of living' van Yongey Mingyur Rinpoche, en wat mij direct aansprak was het volgende, zo herkenbaar vinden jullie ook niet?
Elke ervaring (ook vreugde en geluk) wordt begrensd door enig gevoel van beperkingen. Op de achtergrond ligt er altijd een 'maar' op de loer.
MAAR van verschil: Ik heb een fijne woonplek, maar ik heb geen tuin of dakterras.
MAAR van beter: Ik vind mijn nieuwe schoenen mooi, maar mijn vriendin heeft zachte lederen.
MAAR van de angst: Ik wil van baan veranderen, maar met mijn leeftijd hoe vind je een ander?

Op de een of andere manier heb ik minder last van deze drie 'maar-en' in Nepal. Is dat omdat iedereen al blij is met wat hij/zij heeft, vanwege economische & geografische & religieuze redenen? Is dat omdat er minder opties zijn, vanwege economische & politieke redenen? Of omdat ik meer ontspannen ben hier in Nepal? Ik probeer in het NU te leven en alle beslissingen die ik neem te accepteren als goed want je kunt genomen beslissingen niet meer veranderen.
Maar ... eerlijk is eerlijk, de laatste 'maar' borrelt de laatste maanden wel met regelmaat omhoog, vanwege de leegstand van mijn huis in Nederland. En dan rijzen onmiddellijk ook de andere twee 'maar-en' op; Is mijn huis minder aantrekkelijk vanwege de omgeving? Is in minder goede conditie dan andere huizen in de buurt? Vraag me hardop af, komen de 'maar-en' alleen voor in westerse situaties? Vanwege de grote financiële druk? En druk van de samenleving? Is het een cultuurverschil? Dit is gebaseerd op de e-mails die ik ontvang van familie en vrienden, veelal beginnen of eindigen de berichten met zinnen over 'druk' in welke vorm dan ook: bijvoorbeeld van gezin, relatie, financiële, culturele, sociale verplichtingen, studie en werkdruk.

Als ik lees in Y.M. Rinpoche, zou ik (eigenlijk iedereen) meer moeten mediteren, want Meditatie gaat over vertrouwd raken met de aard van je eigen geest. De Boeddha vergelijkt de natuurlijke geest met water, dat in essentie altijd helder en schoon is. 'Modder, bezinksels en andere onzuiverheden kunnen tijdelijk het water donker kleuren en vervuilen, maar we kunnen dergelijke verontreinigingen wegfilteren en de natuurlijke helderheid herstellen.' Zolang je niet je ware aard herkent, zul je lijden. Wanneer je de ware aard herkent, zul je veranderen en de kwaliteit van je leven verandert ook.
Dat wil toch iedereen? Dat geldt ook voor 'gelukt, wie is niet op zoek naar 'geluk'?
De Boeddha heeft gezegd dat de wens om blijvend geluk te bereiken en om ongeluk te voorkomen, is het onmiskenbare teken van de aanwezigheid van de natuurlijke geest. 'De ware aard van alle levende wezens is al helemaal vrij van lijden en toegerust met volmaakt geluk. Bij het zoeken naar geluk en het vermijden van ongeluk, proberen we gewoon uiting te geven aan de essentie van wie we zijn! Het verlangen dat de meesten van ons voelen voor blijvend geluk, is de zachte stem van de natuurlijke geest, het herinnert ons aan wat we werkelijk kunnen ervaren.'
In zekere zin, hebben we allemaal heimwee naar onze ware natuur.

De volgende regels vind ik zo mooi (het persoonlijke veranderingsproces is in volle gang en ik ervaar veranderingen op dit moment), en ik wens dat ieder van jullie in het drukke bestaan in 'het Westen' ook in staat is om het te ervaren.
'Wanneer je de ware aard van je eigen geest begint te herkennen, zul je veranderen en ook de kwaliteit van je leven. Dingen die je nooit voor mogelijk had gehouden, beginnen te gebeuren.'