Agra

Het wordt hoogtijd dat ik Rajasthan ga verlaten voor Agra. Met een verse lassi (een dikke yoghurtdrank met vruchten) in een aarden beker in de hand, loop ik naar het treinstation van Jaipur. Precies op tijd om nog een aantal kleine snacks te kopen voor onderweg, de hoge brug over te klimmen naar het andere perron en de juiste plek te vinden van mijn gereserveerde plek in de juiste wagon. Het lijkt wel of ik altijd helemaal vooraan of achteraan van het treinstel zit. En die treinen zijn me toch lang hier! De aanwijzingen worden gelukkig electronisch aangegeven via kleine bordjes langs het perron waar de wagon met het specifieke nummer komt stil te staan, bijvoorbeel S8 is slaapwagon 8. Zo kan je voordat de trein binnenkomt rijden al je treinstel opzoeken en op de juiste plek op het perron gaan staan tussen de vele andere reizigers.

Daarbij lijk ik er tegenwoordig een sport van te maken door steeds in het donker te arriveren en te vertrekken. Het gebeurt allemaal onbewust, want ik probeer het te vermijden als solo reizigster. Maar het lijkt erop dat de treinen veelal ‘s nachts rijden. Dat ze dan ook sneller zijn … helaas niet echt. Treinen gaan hier tergend langzaam en stoppen heel vaak en heel lang en lopen onnodig veel uren vertraging op.

Tegen middernacht rolt mijn trein eindelijk het station van Agra binnen. Met een riksja naar een iets duurder hotel, maar een heerlijke kamer met hete douche en lekker eten in het bijbehorende restaurant heb ik nu wel nodig na zo’n vreselijke treinreis. Ondanks de huilende straathonden val ik in een diepe slaap en droom ik alvast van de Taj Mahal, die ik morgen dan eindelijk in het echt mag gaan aanschouwen.

Als om 6:00 uur mijn wekker gaat voor een mysterieus ochtendbezoek aan het wereldwonder, zie ik dat het vreselijk bewolkt is en kruip ik nog weer diep onder de wollen dekens. Het is nog steeds heel erg koud in India, wie dacht dat ik bruin zou thuiskomen heeft het mis. Ik ben intussen spierwit en dat zijn de meesten van jullie niet gewend van mij met mijn gezonde buitenkleur.
Na een rustig ontbijt, wil ik naar het bekende mausoleum lopen. Een wandeling van ongeveer 4 kilometer lijkt me een goede actieve bezigheid na alle trein, bus en riksja ritten. Maar nog geen kilometer op weg, biedt een oudere charmante heer een rit aan. Dit kan ik toch echt niet afslaan en laat me voor de westelijke ingangspoort van de tuinen rondom de Taj Mahal afzetten. Na een kaartje van 750 rupies te hebben gekocht, mijn bagage in een depot te hebben gebracht en een uitgebreide body check, stond ik oog in oog met het adembenemende Taj Mahal !!! Wow ... zo groot, zo macchtig, zo architectonisch perfect gebouwd, zo wit, zo stralend, zo ..... PRACHTIG!!!
Uren heb ik genoten van de Taj Mahal, alles van marmer ook de gedetaileerde versieringen in de vorm van bloemen en sterren om het verdriet uit te drukken van de te vroeg overleden geliefde. De vrouw van de toenmalige keizer en de leider van deze staat in 1631. Naar mate de zon meer zakt en de lucht roder wordt, kleurt de Taj Mahal nog mooier. Het is werkelijk te mooi en bijzonder om dit alles te beschrijven, je moet het zelf zien. Dus wie India nog niet bezocht heeft, dit is een plek die je zeker moet zien!

Nog steeds ademloos genietend van het wereldwonder, word ik aangesproken in het Nederlands met een sterk Engels accent. John Kuiper, een man van middelbare leeftijd met Nederlandse ouders, die naar Canada zijn geemigreerd zoals zovelen. Een spontaan gesprek ontstaat, wat resulteert in een diner-afspraak. Samen in een luxe auto met prive chauffeur van John, halen we mijn rugzak uit mijn hotel, zodat ik na het diner naar het treinstation kan worden gebracht voor de nachttrein naar Varanassi. Een heerlijk diner, veel gepraat en gelachen over uiteenlopende zaken en zeer prettig om weer eens samen met iemand te eten en ervaringen te delen. John is al meer dan 20 keer in India geweest, zowel prive als zakelijk, maar ook hij geeft aan dat het nooit went. Alles gaat altijd anders dan je zou willen. Zo is het al snel laat en moeten we op volle snelheid door Agra rijden om mijn nachttrein te halen. Gelukkig gaat dit helemaal goed en wisselen we op het allerlaatste moment telefoonnummers en hoteladressen uit voor een vervolgafspraak in Varanassi. John gaat per vliegtuig (ander budget) en zal ongeveer op hetzelfde moment arriveren als ik in Varanassi, de bekende pelgrimsstad aan de Ganges.

Ik verblijf in een rustige coupe en kan heerlijk slapen de hele rit inclusief de vele uren vertraging. Ik kom in plaats van de vroege ochtend pas rond het middaguur aan. In alle drukte probeert de riksja-rijden mij naar een hotel aan de Ganges te brengen, wat niet gemakkelijk is met alle verkeeropstoppingen van fietsers en riksja’s. Ik heb een leuk rustig hotel met een binnentuin met een eigen restaurant. De innerlijke mens moet eerst gevoed worden na een lange ochtend zonder ontbijt, daarna maar eens op onderzoek uit naar het leven van de Indiers aan de Ganges.